Poetry is a wonderful tool for language learning. Here is a love poem (actually, two love poems combined) in three languages: the original Spanish, along with English and Farsi (Persian). You can read the text as you are listening to my recitation of the poems:
Amor es
Escrito por: Dulce María Loynaz (1902-1997)
Amar la gracia delicada
del cisne azul y de la rosa rosa;
amar la luz del alba
y la de las estrellas que se abren
y la de las sonrisas que se alargan…
Amar la plenitud del árbol,
amar la música del agua
y la dulzura de la fruta
y la dulzura de las almas dulces….
Amar lo amable, no es amor:
Amor es ponerse de almohada
para el cansancio de cada día;
es ponerse de sol vivo
en el ansia de la semilla ciega
que perdió el rumbo de la luz,
aprisionada por su tierra,
vencida por su misma tierra…
Amor es desenredar marañas
de caminos en la tiniebla:
¡Amor es ser camino y ser escala!
Amor es este amar lo que nos duele,
lo que nos sangra bien adentro…
Es entrarse en la entraña de la noche
y adivinarle la estrella en germen…
¡La esperanza de la estrella!…
Amor es amar desde la raíz negra.
Amor es perdonar;
y lo que es más que perdonar,
es comprender…
Amor es apretarse a la cruz,
y clavarse a la cruz,
y morir y resucitar …
¡Amor es resucitar!
Quiéreme entera
Si me quieres, quiéreme entera,
no por zonas de luz o sombra…
Si me quieres, quiéreme negra
y blanca, Y gris, verde, y rubia,
y morena…
Quiéreme día,
quiéreme noche…
¡Y madrugada en la ventana abierta!…
Si me quieres, no me recortes:
¡Quiéreme toda… O no me quieras.
Love Is
By: Dulce María Loynaz (1902-1997)
Translation: Tina Rahimi
To love the delicate grace
of the blue swan and the pink rose;
to love the light of dawn
and that of the stars opening
and that of the smiles growing.
To love the fullness of the tree,
to love the music of the water
and the sweetness of the fruit
and the sweetness of sweet souls.
To love what is kind is not love:
Love is to make a pillow
for the tiredness of every day;
It is to be a pillow for the weariness of each day; it is to be a living sun
in the longing of the blind seed
that lost its way to the light,
imprisoned by the earth,
defeated by the same earth.
Love is to untangle the mazes
of paths in the dark:
Love is to be the path and the ladder.
Love is loving what hurts us,
what injures us deep inside…
It is to enter the entrails of the night
and to guess which star is being born…
The hope of that star!
Love is to love from the black root.
Love is to forgive;
and what is more than forgiving,
is to understand.
Love is clinging to the cross,
Nailing oneself to the cross,
and to die and rise again
Love is to rise again!
Love me whole
If you love me, love me whole,
not by areas of light or shadow.
If you love me, love me black
and white, and gray, and green, and gold
and brown.
Love me daily,
love me at night
And dawn through the open window
If you love me, don’t cut parts of me:
Love me all, or don’t love me at all.
مِهر یعنی
شاعر: دولسه ماریا لویناز
ترجمه: تینا رحیمی
مهرورزی بر شکوه لطیفِ
قوی آبی و گل سرخابی
مهرورزی بر نور بامداد
و ستارگانی که گشوده می‌شوند
و لبخندی که می بالد
مهرورزی بر پُریِ درخت
مهرورزی بر نوای آب
و شیرینیِ میوه‌ها
و شیرینیِ روحِ نیکان
مهرورزی بر مهربانان مهر نیست
مهر بسان بالشی است
که خستگی هرروز بر آن می لمد
بالش بودن برای بیزاریِ هر روز است و خورشیدی زندگی بخش
در تمنای دانه ای کور
که راهش را به سمت نور گم‌کرده
زندانیِ خاک
و مغلوبِ همان خاک
مهر گره گشودن از پیچشهای
راهی در ظلمات است
مهر راه بودن و نردبان بودن است
مهر مهرورزی است بر آنچه می رنجانَدمان
آنچه بر عمقمان زخم می‌زند
واردِ اَحشای شب شدن است
و گمانه زنی که کدام ستاره می‌زاید
امیدِ آن ستاره شدن!
مهر مهرورزی از ریشه‌ای سیاه شده است.
مهر بخشودن است
و هر آنچه فرای بخشودن است
به فهم آوردن است
مهر بر صلیب چنگ زدن است
خود را مصلوب کردن است
و مردن و از نو برخاستن است
مهر از نو برخاستن است
بر تمامیِ من مهر بورز
اگر بر من مهر داری، بر تمامیِ من مهر بورز
نه با محدوده های نور و تاریکی
اگر بر من مهر داری، بر من، سیاه مهر بورز
و سفید، و خاکستری، و سبز و زرین
و قهوه ای
روزانه بر من مهر بورز
و در شب
و سحرگاهان از ورای پنجره ای باز
اگر بر من مهر داری، تکه‌های من را نبر
بر تمامیِ من مهر بورز، یا هرگز مهرت را نثارم نکن.